I przyszedł ten dzień. Sobota. Dzień odebrania Teddy'ego od pani Andromedy Tonks.
Draco zaraz po pracy wpadł do Pottera niosąc mu kubek ulubionej kawy z Costy oraz zestaw śniadaniowy z McDonald'a. Gdy nie usłyszał charakterystycznego szumu wody, ani kroków w kuchni czy salonie poszedł na palcach do sypialni Potter'a. Zastał go w dość... śmiesznej sytuacji. Spał w najlepsze w samych bokserkach, a kołdra leżała na podłodze, tuż obok łóżka z kolumnami. W głowie Ślizgona utworzył się szatański plan. Podszedł cicho do łóżka, kładąc jedzenie i parujące kawy na biurku, usiadł okrakiem na brzuchu Harry'ego, złapał go za ręce, żeby mu nic nie zrobił po przebudzeniu i jak najgłośniej krzyknął wprost do ucha kruczowłosego.
- WSTAWAAJ! CZAS ODEBRAĆ TEDDY'EGO OD TONKS'ÓW! - Potter momentalnie otworzył szeroko oczy i chciał podskoczyć, lecz siedzący na jego brzuchu i trzymający go za nadgarstki Malfoy uniemożliwił mu to, więc z powrotem opadł na poduszki, dysząc ciężko z przerażenia.
- Fretko, ostrzegam, zginiesz za straszenie mnie! - warknął teraz już całkowicie rozbudzony. Malfoy z kpiącym uśmieszkiem pochylił się nad nim i powiedział spokojnym, wręcz monotonnym głosem
- W takim razie cię nie puszczę... I będę tak na tobie leżał, i leżał, a Tedzio będzie u dziadków...
- Doobra, wygrałeś. Ale mam prośbę.
- O co chodzi?- spytał zdezorientowany blondas
- Możesz ze mnie zejść? - spytał trochę nerwowo Potter, na co Dracon nieznacznie się zarumienił i już po chwili stał obok niego z Big Mac'iem i kawą w rękach. -Czyżby Malfoy się rumienił? - udawał niedowierzanie Wybraniec, co sprawiło, że czysto krwisty zarumienił się jeszcze bardziej i spuścił nieznacznie głowę.
- Masz, śniadanie kupiłem - powiedział, podając Harry'emu zestaw. Po chwili postanowił zadać mu krępujące pytanie, które nurtowało go od wizyty w Weasley&Weasley. - A tak w ogóle... Pamiętasz jak byliśmy u Weasley'ów i powiedziałeś koleżaneczce prawdę..? Mówiłeś... mówiłeś, że nie jesteśmy razem, a po chwili dodałeś, że mówiłeś jej o swojej orientacji, ale to nic nie zmienia... Czy to znaczy że ty... ten... - nie dokończył. Harry zdrętwiał. Malfoy odkrył to, że jest gejem. Bał się spojrzeć w oczy temu blondynowi. - Znaczy nie mam nic do tego! Tylko wieesz, powiedziałeś, że uważasz mnie za swojego przyjaciela. A przyjaciele podobno mówią sobie wszystko... Ja.. ja chciałbym po prostu wiedzieć czy jesteś gejem - zakończył, zbierając się na odwagę.
- Tak. Jestem gejem - powiedział twardo Potter, patrząc w zmieszane szare tęczówki przyjaciela. - A czy to coś zmienia? - zapytał po chwili. "Nawet nie wiesz, ile..." pomyślał Malfoy, ale na głos powiedział
- Nie, tak tylko pytałem.
- A ty? - zadał pytanie Mężczyzna-Który-Pokonał-Tego-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Było-Kiedyś-Wymawiać.
- Co ja? - spytał blondyn, obawiając się odpowiedzi.
- Czy ty jesteś gejem? - spytał pewnie Wybraniec, nie okazując ani odrobiny zmieszania, jakie ogarniało szarookiego.
- Nie... - powiedział powoli - Ale nie interesuje się wyłącznie dziewczynami... - dodał po chwili. Szok na twarzy Harry'ego mówił wszystko. Nie tego się spodziewał. Malfoy siłą woli powstrzymywał uśmiech zadowolenia, by ukryć jak bardzo cieszy się z tego, że teraz bez precedensów może robić co chce. Po chwili krepującej ciszy postanowił zmienić temat. - Jedz śniadanie, niedługo trzeba jechać po małego. Masz... półtorej godziny. Poczekam w salonie - Jak powiedział, tak zrobił. Już po chwili Harry wychodził z sypialni wraz z nową bielizną i ciuchami na zmianę, by wziąć szybki prysznic.
Ciepłe kropelki przezroczystej cieczy spływały po napiętych od stresu dzisiejszego poranka barkach. Rozkoszował się chwilą ciszy i spędził ją na przemyśleniu ich rozmowy. Co z tego, że był gejem skoro nie miał nikogo, kto by chociaż go nakierował czy to co robi jest właściwe. Miał zerowe doświadczenie w tych sprawach. A patrząc na Malfoy'a Harry zdał sobie sprawę, że on, w przeciwieństwie do niego samego, ma zapewne spore. 'I tu się sprawa pierdoli. Może zrobić co zechce a ja poległem, bo nie wiem co ja powinienem robić...' Zdał sobie sprawę, że w tym wypadku jest praktycznie zdany na łaskę i nie łaskę Draco 'O ile w ogóle do czegoś dojdzie...' dodał z goryczą. Po pół godziny wyszedł z łazienki z głową wyposażoną o więcej pytań niż odpowiedzi w porównaniu do dzisiejszego poranka. Ubrany był w biały podkoszulek, czarne, jeans'owe spodnie oraz jadowicie zieloną bandanę na czole. Wciąż mokre włosy lekko opadały na materiał przewiązany przez jego głowę, przez co sprawiał wrażenie osoby, której nie warto wchodzić w drogę. Wszedł do salonu i zobaczył Draco piszącego coś na skrawku papieru.
- Co porabiasz? - spytał się go, stojąc oparty o ścianę. Blondas przywołał go do siebie machnięciem ręki i już po chwili Potter usiadł blisko Malfoya. Zdaniem czarnowłosego - niebezpiecznie blisko. Ale nie przejmował się tym zbytnio. 'Będzie co ma być...' pomyślał.
- Piszę list do Żelaznej-Dziewicy-Kiedyś-Granger. W końcu jej obiecaliśmy... Piszę, że jedziemy po młodego i jak wrócimy to jej jeszcze napiszemy wszystko. A może by ją tu zaprosić, co? - spytał, po chwili zamyślenia. Harry zdrętwiał z zaskoczenia. - Znaczy... nie, żeby mi specjalnie na tym zależało, ale to ponoć twoja przyjaciółka, więc myślałem, że chciałbyś się z nią spotkać. W dodatku wydaje się nie być taka zła...
- Jasne! Znaczy... Wieesz. Ja ją z chęcią zaproszę, ale czy ci nie będzie przeszkadzać...
- Wytrzymam. Dałem radę przez sześć lat z nią wytrzymać to i teraz dam przez jeden dzień. Może nawet pogadamy jak ludź z ludziem. Ale nie oczekuj cudów. Nie będziemy raczej skakać sobie na szyje czy cooś.
- Nieee, no. Spoko, spoko. Napisz jej nasz adres. A co tam już napisałeś?
Hermiono!
Pisze do Ciebie Draco, jako że Harry bierze prysznic. Niedługo idziemy po Teddy'ego i chciałem Ci o tym powiedzieć. Mam nadzieję, że wreszcie Rudzielec poszedł i kupił chociażby używany mózg i zajął się tobą zamiast poszukiwaniami 'Pierdolonego-Chłopca-Który-Przeżył'. Zanim zaczniesz obrzucać mnie jakimiś wymyślnymi bluzgami muszę Cię poinformować, że to był Jego cytat.
Mamy już wszystko przygotowane dla Młodego. Czekam tylko aż śpiąca królewna się raczy wyturlać spod prysznica. Tak ogółem, nie spodziewałem się, że nasza Nadzieja Świata preferuje chłopców! Czemu nikt mi nie powiedział wcześniej, co? Oficjalnie obrażam się na każdego, kto wiedział. Kontynuując, motyw pokoju dla Tedzia był inspirowany podwodnym światem, zwłaszcza, że będzie mieszkał w piwnicy... Nie oburzaj się, tylko czytaj. Cały dom już zawalony, a Harry miał dodatkową piwniczkę zamiast zajebistych luksusów, których u mnie było pełno. Tam zabudowaliśmy sporą część robiąc mu bajeczny azyl, który sam będzie sobie urządzał jak będzie starszy. W ogóle, to Harry właśnie wyszedł z łazienki i myśli, że nie wiem jak stoi za mną oparty o drzwi. I teraz się mnie pyta co robię. To mu powiedziałem, ze pisze do Ciebie. Nie wiedziałem, ze jak chcę go zszokować to mogę po prostu pisać listy.
Spytałem się Harry'ego, czy nie chciałabyś do nas wpaść po tym jak już Młodziak będzie u nas. Większy szok. To, ze ja nie mam Szanuje to, że ma przyjaciół, którzy się o niego martwią, więc niech się nie dziwi, że ty zapewne chciałabyś go odwiedzić. Wrócimy około 15, w porywach do 15.30. W razie jak będziesz pierwsza, klucze zostawimy ci pod wycieraczką. Oto adres:
6 Wyatt Drive
Fulham, London
LD27 8WK
Zapraszamy, wysyłamy pozdrowienia, Dracon Lucjusz (niestety) Malfoy oraz Harry James (fajne imię) Potter.
- Przed Potter'em mogłeś napisać Pazur...
- Czemu? - zapytał blondas, na co zielonooki tylko się uśmiechnął a po chwili stała przed nim wielka, biała pantera śnieżna o wyjątkowo zielonych oczach. Malfoy nie wierzył własnym oczom. Harry Potter jest animagiem w dość potężnej postaci. Po sekundzie przed nim znów stał zabójczo przystojny brunet. Uśmiechał się łobuzersko, by po chwili powiedzieć zadziornym głosem
-Oh, Drrrraco, nie wyglądasz zbyt inteligentnie z otwartą buzią... - i mrugnął do niego. Cały sens wypowiedzi dotarł do niego z opóźnieniem, przez to, że Harry 'tak seksownie' wymówił jego imię. Szybko zamknął usta i poprawił tekst.
Zapraszamy, wysyłamy pozdrowienia, Dracon Lucjusz (niestety) Malfoy oraz Harry James (fajne imię) Potter Pazur Potter.
- Zadowolony? - warknął na Potter'a, na co ten tylko się roześmiał i wyszedł z pomieszczenia, by po chwili wrócić z czarnym, dużym sokołem. W czasie gdy Dracon podziwiał zwierze, Harry zwijał list w rulonik i przewiązywał go wstążka, by następnie zawiązać na nóżce sokoła. Ptak zleciał na parapet, by po chwili wdzięcznie rozłożywszy pióra odlecieć w sobie tylko znanym kierunku. - A tak w ogóle... Jesteś zarejestrowany?
- Nie. Nie rejestrowałem się. To mi daje jako tako przewagę nad ścigającym mnie ministerstwem. Tak jak pomogło to Łapie w wydostaniu się z Azkabanu...
- Komu?
- Syriusz Orion Łapa Black trzeci. Pierwszy zbiegły z Azkabanu. Mój chrzestny.
- Niezła familia, skoro twój ojciec chrzestny jest mor...
- NIE NAZYWAJ GO TAK! - wybuchnął zielonooki. Patrząc na przerażoną twarz szarookiego przyjaciela wiedział, że przesadził. Wziął parę głębokich oddechów i uśmiechnął się lekko, choć smutno. -Łapa nikogo nie zamordował. Peter Pettigrew był winny tym zbrodniom, jak i temu, że wydał moich rodziców na śmierć tej łajzie. Odciął sobie palec i przemienił w szczura, by uciec. Łapa był, jest i będzie niewinny.
- Ja... nie wiedziałem... znaczy... ja... przykro mi - wykrztusił w końcu Malfoy. Potter uśmiechnął się do niego, ale ten uśmiech nie obejmował oczu. To było w jakiś sposób przerażające. Nie rozważał tego jednak. Spojrzał na wiszący nad kominkiem zegar. Dochodziła trzynasta godzina. Draco wyjął z kieszeni klucze od auta i zabrzęczał nimi. Harry znów zaśmiał się i ruszył do drzwi, wcześniej zabierając różdżkę z komody. Poszli do garażu. W środku stal jeden z najnowszych modeli terenówek z Polski. Honker z 1997 roku. Był on koloru zgniłej zieleni podchodzącej pod czerń. Z tylu bagażnik był przysłonięty plandeką w moro. Dostawili z tyłu siedzenia dla pasażerów. Blondyn zasiadł za kierownicą, a brunet na miejscu pasażera, zaraz po umieszczeniu fotelika dla dzieci na tylnym siedzeniu. Zanim szarooki odpalił, pasażer złapał go za nadgarstek i rzucił parę czarów na samochód.
- Co zrobiłeś z moim cudeńkiem?! - zapytał przerażony blondynek.
- Usprawniłem. Teraz jak naciśniesz ten guzik – wskazał czerwony przycisk na panelu sterowania, którego wcześniej tu nie było. Obok niego znajdowały się też zielony i żółty - to auto będzie niewidzialne. Jak naciśniesz żółty, będzie latać, jak tylko rozpędzisz się do dwudziestu pięciu mil na godzinę. Zielony włącza zaklęcie odpychające, dzięki temu nikt w ciebie nie wiedzie. Przydatne na korki.
- Dzięki! No to co, wszystkie naraz?
- A jakże! - zawył ciemnowłosy z uciechy. Sam blondyn zaś wcisnął wszystkie guziki po kolei, udając przy tym mugolskiego pilota samolotu, mówiąc takie komentarze jak 'Magiczne auto gotowe do startu, wieża odbiór!' Dwie minuty po tym, jak wyjechali na ulice ich luksusowej okolicy wznieśli się wysoko w powietrze. W drodze rozmawiali jeszcze na neutralne tematy, nie chcąc, by ten spokój który utrzymuje się pomiędzy nimi został wzburzony. Draco wiedział, że na takie akcje jeszcze nie raz przyjdzie czas. Teraz ten słodki malec był priorytetem. A skąd on wiedział, że ten malec jest słodki? Ponieważ widział jego zdjęcia. Nie lubi dzieci, niemowlaki go odrzucają, ale ten maluch był w jakiś magiczny sposób uroczy. Harry zaś zastanawiał się, czy skoro Dracze nie jest obojętny na mężczyzn, to czy nie zaczął go bajerować. Znaczy, spodziewał się, ze w pewnym sensie jest odrażający dla niego. W końcu to ten pieprzony Zbawiciel Świata Potter, ale z drugiej strony jego czyny mówiły same za się. A wydarzenia z piątego roku nauki w Hogwarcie coraz częściej zawracały mu głowę. Bo to na tym roku odkrył, że woli swoją płeć.
Pół godziny później wylądowali na sporej polanie w samym środku gęstego boru. Polana była skąpana w blasku wiosennego słońca, za to las był ukryty w swoim własnym cieniu i starał się zachować dla siebie jak najwięcej mrocznych sekretów i tajemnic. Na środku polany stała niewielka leśniczówka. Miała jedno piętro oraz parter. Cały budynek był wykonany z drewnianych belek. Na parapetach stały doniczki z ziołami zarówno magicznymi jak i mugolskimi. Okiennice i drzwi swoim czarnym kolorem kontrastują z brązem drewna. Mimo dość przerażającego miejsca, dom wyglądał przyjaźnie.
Harry dziarskim krokiem poszedł w stronę drzwi. Malfoy chcąc, nie chcąc, udał się za nim, zostając parę kroków z tylu. Zanim Potter zapukał przyjrzał się krytycznym wzrokiem blondynowi. Był ubrany w luźną, jasna marynarkę z podwiniętymi rękawami, szkarłatną kamizelkę, białą, nie do końca zapiętą koszule, dopasowane rurki z ciemnego materiału i nieśmiertelne półbuty. Nie prezentował się najgorzej. W tym samym czasie szarooki lustrował jego przyjaciela (jak on uwielbiał to słowo). Prócz zielonej bandany, białego podkoszulka i czarnych spodni miał teraz jeszcze czarne, wysokie, obkute ćwiekami i metalem glany oraz ciężką, skórzaną, również naćwiekowaną kurtkę. 'Prawdziwy niegrzeczny chłopiec... Ciekawe do jakich jeszcze rzeczy byłby zdolny...' pomyślał, zanim nie skarcił się w duchu za myślenie o tych 'niegrzecznych' rzeczach. Potter skinął lekko głową z aprobatą, dzięki czemu blondyn mógł wreszcie spokojnie oddychać.
- Słuchaj... Draco. Andromeda jest z Blacków wyklęta. Jej mąż to mugol. Nie wiedzą, że ze mną będziesz. Nie wiedzą, że ze mną mieszkasz. Rób to, co mówię i nie ważne co się stanie, nie wychodź z roli... Najlepiej mów mało i staraj się być miły.
- Tak jest, kapitanie - prychnął Draco. Nic więcej nie odpowiedział, zdając się na łaskę i nie łaskę bruneta. Ten natomiast wziął głęboki oddech, zapukał do drzwi i gdy już usłyszał kroki w korytarzu pociągnął Dracona za rękę i splótł ich palce razem. Przyjemne ciepło rozlało się po obu z nich, ale sekundę potem zostało ono zastąpione przez kubeł zimnej wody, gdy w drzwiach stanęła sama Andromeda Tonks, przyglądająca się im uważnie. Gdy jej wzrok spoczął na ich splecionych dłoniach, rozpogodziła się.
- Witajcie! - zaczęła melodyjnym głosem. - Harry, Draco... Teddy aktualnie śpi, ale zaraz powinien się obudzić. Wejdziecie na herbatę? - spytała. Draco skinął głowa na powitanie, zaś Harry ujął jej dłoń i ucałował, jak na gentlemana przystało.
- Droga pani Tonks. Miło nam panią widzieć. Z chęcią skorzystamy z zaproszenia, jeśli to nie kłopot, oczywiście.
- Skądże. Ależ Draco, myślałam, ze Lucjusz wychował cię na swoja wiecznie szarmancką kopię, a tu takie zaskoczenie. Nie wiem, czy się cieszyć, czy może smucić... - powiedziała, prowadząc ich do przestronnej kuchni. Blondyn lekko się spiął, ale ostrzegawcze ściśnięcie jego ręki przywołało go do porządku.
- Szanowna pani. Z moim ojcem już od dawna nie utrzymuję kontaktu. Nie mam zamiaru wierzyć w te jego brednie, oraz chcę żyć z własnymi przekonaniami. Sądziłem, że akurat pani to zrozumie, a bynajmniej uszanuje.
- Dobra, dość tych górnolotnych powiedzonek. Ach, Dracusiu, chodziło mi o to, że to nie ładnie witać się z zamkniętymi ustami. Jeśli chodzi o mnie, to macie pełne poparcie. I w sumie, cieszę się, ze Lucy dostał to, na co zasłużył. Tyle lat terroryzował moją siostrzyczkę... No nic. Dalej chcecie herbaty, czy możne ognistej?
- Pani mi da ognistej, ale blondasek robi za szofera, co nie, kotku?- zapytał przymilnie. Malfoy zmrużył oczy, ale nic nie powiedział.
- Ja zostanę przy herbacie, dziękuje- odpowiedział. Harry tłumił śmiech.
-Nie pierdol, gadaj jak człowiek a nie skrzeczysz jak Lulu. Nie ważne, Tedd twierdzi, że jego towarzystwo tak na mnie wpłynęło. Mam to gdzieś. Bynajmniej ta stara, zgrzybiała flądra, która uważała się za moją matkę mi więcej nie ględzi. Bo suka od dawna nie żyje, haha!- podała im obu szklanki z napojami -Idę po TJ'a i torbę malucha. Czekajcie tu chwilę.
Gdy wyszła, blondy dalej oglądał się za kobietą, a brunet dusił się od powstrzymywanego chichotu. Malfoy dalej nie mógł uwierzyć, że ta poważna, rozważna i urocza Andromeda Tonks stanie się taką wyluzowaną osobą przy pomocy mugola. To było tak nieprawdopodobne, że aż niezwykle realne. Harry już się przyzwyczaił do wyskoków poważnej pani Tonks, ale mina jego kolegi była bezcenna. Przez całe zdarzenie nawet zapomnieli o tym, że wciąż trzymają się za ręce. Harry jako pierwszy przypomniał sobie o trunku. Wypił od razu całą zawartość duszkiem. Blondyn dopiero po chwili dołączył do bruneta i pomału sączył swój napój. Gdy był już w połowie szklanki do salonu weszli Andromeda, Tedd Senior oraz Teddy Junior. Najmłodszy drzemał sobie w ramionach kobiety, a najstarszy z nich miał małą torbę podróżną przewieszoną przez ramię. Kobieta podała malucha brunetowi a mężczyzna wręczył torbę blondynowi. Dopiero teraz ich dłonie się od siebie oderwały.
- No, to dzięki bardzo za sprawunek nad małym. Wpadniecie na urodziny Tedka, czy my mamy przyjść?
- Damy rade. Dawaj adres i spadać bo młody może się przebudzić- powiedziała Andromeda, uśmiechając się czule na widok maleństwa w rękach Harry'ego. "Może jeszcze o tym nie wie, ale będzie wspaniałym ojcem...", pomyślała. Podziękowali jeszcze za napoje, pożegnali się i wyszli. Harry kątem oka dostrzegł, że Andromeda patrzy na nich przez okno z uśmiechem. "Ciekawe o czym myśli...", zastanawiał się. Doszli do samochodu, gdzie Draco wsadził torbę przy dziecięcym foteliku i otworzył z drugiej strony drzwi, by Harry mógł włożyć malca. Gdy Teddy był już zapięty, Potter kiwnął na blondasa, a ten wycelował różdżką w małego.
- Irrellevance* - wyszeptał stalowooki. Niebieska mgiełka otoczyła teraz seledynowowłosego chłopca, wnikając w niego. Tym razem Harry sprawdził użyteczność. Nie mógł go namierzyć.
- Wspaniale - powiedział sam do siebie. Wsiadł do auta, gdzie Draco już odpalał silnik i włączał 'dopalacze'. Zapytany o drogę powiedział, ze chce dostać się do Ministerstwa Magii.
- Po co!? - zapytał piskliwym głosem blondyn.
- Nie boj się. Zaparkujesz na mugolskim parkingu i poczekasz tam na mnie. Ja chce załatwić coś z Teddy'm. Nic się nie wyda - wyjął spod siedzenia ciemna bluzę i zdjąwszy uprzednio swoja kurtkę założył ja przez głowę, ściągając kaptur. Malfoy popatrzył sceptycznie na ciemnowłosego i powoli kiwną głowa. Wcisnął pedał gazu i moment później wznosili się w powietrzu. Nie rozmawiali, pogrążeni we własnych myślach. Potter obmyślał plan działania, za to blondas zastanawiał się "Co też ten jebaniec znów wymyślił...". W trakcie całej drogi Tedd przebudził się tylko raz. Harry zareagował szybko i jakby automatycznie, podając mu smoczka i uspokajając cicho. Dla kierowcy było to w pewien niezrozumiały sposób rozczulające. Gdy w pół godziny od wyjazdu dotarli na parking naprzeciw Ministerialnego wejścia dla gości, czyli nieużywanej budki telefonicznej, Harry wyjął ze skrytki swoje stare, połamane, okrągłe okulary i, rzucając uprzednio niewerbalne zaklęcie, założył na nos. Uśmiechnąwszy się do blondyna pokrzepiająco wysiadł z samochodu i wziął malca na ręce, po czym poszedł w kierunku zniszczonej budki telefonicznej i wszedł, uprzednio upewniając się, że żaden z mugoli nie zwraca na niego uwagi. Z wciąż śpiącym Teddy'm na rękach odłożył słuchawkę na półkę i wykręcił 62442, by po chwili znów jedyną wolną ręką trzymać urządzenie przy uchu. Usłyszał ze słuchawki wydobywające się pytanie jednej z sekretarek o tożsamość przybyłego.
- Harry Potter wraz z chrześniakiem Teddy'm Lupinem w sprawie zmiany nazwiska Teddy'ego - powiedział do słuchawki. Po chwili wyleciały dwie plakietki z imionami, więc przyczepił je w miejscach na tyle widocznych, żeby było widać, że je ma, ale na tyle niedostrzegalnym, by nie można było odczytać nazwiska. Winda powoli zaczęła opuszczać się w dół i jakiś czas później wyszedł z niej wprost do hall'u. Szybko przeszedł przez bramkę, wcześniej oddając różdżkę ochroniarzowi i udał się do oddziału Rejestru Czarodziei. Podszedł do młodej blondynki, która stała za ladą. Przyglądała mu się ona bardzo uważnie, bo zdawało jej się, ze skądś kojarzy tego mężczyznę. W tym czasie animag posadził chłopca na ladzie i szybko wyjmując aparat fotograficzny mugolskiej produkcji zrobił urzędniczce zdjęcie, która wyglądała jakby ja spetryfikowano.
- Dzień dobry. Wybaczy mi pani to niemiłe powitanie, ale po prostu musiałem zrobić pani zdjęcie. Przyszedłem w sprawie zmiany imienia i nazwiska temu chłopcu.
- Czy jest pan jego rodzicem lub prawnym opiekunem?- zapytała.
- Owszem, to mój chrześniak. Jego rodzice zginęli podczas Drugiej Bitwy o Hogwart.
- Rozumiem... Mogę spytać o imię i nazwisko jakie teraz posiada ten brzdąc, oraz te, na które chce je mu pan zmienić?
- Oczywiście. Z Tedd Lupin na Tedd Draco Potter - powiedział wyraźnie. Kasjerka znów w szoku nie mogła wymówić słowa. Po chwili, gdy już wierzyła swojemu głosowi na tyle, by się odezwać, spytała.
-Cz-y pan jest... znaczy... Harry Potter jest jego chrzestnym, wiec... Kim pan jest?
-Oh, gdzie moje maniery...- powiedział powoli, po czym ściągnął kaptur i odwiązał bandanę, podnosząc głowę i okazując plakietkę. - To powinno starczyć za dowód. Proszę to szybko załatwić. Aha, i jeszcze jedno, ostrzegam panią, jeśli pani poinformuje ministra, aurora lub jakiegokolwiek innego urzędnika o tym, że tu jestem, to wiem jak pani wygląda i, och, mój aparat złapał też plakietkę z imieniem, więc nie trudno będzie mi panią znaleźć... Może pani zmienić mu to nazwisko? - spytał, gdy kobieta dalej w niemym szoku siedziała na miejscu. Po jego uwadze podskoczyła i popędziła po dokumenty seledynowowłosego. Po paru chwilach przeszła z dokumentami oraz samopiszącym piórem, by różdżka wymazać byłe nazwisko malca i wpisać na jego miejscu nowe. Gdy skończyła, spojrzała ponownie na mężczyznę stojącego przed nią, znowu w kapturze i z bandaną na głowie.
- Dziękuje uprzejmie. I niech się pani nie martwi, jak stad wyjdę, może sobie pani informować kogo chce, że obsługiwała pani sławnego Harry'ego Pottera. Ale nie prędzej. Nikt ma mnie nie śledzić, jasne? - zapytał jeszcze złowieszczo urzędniczki, która przerażona potakiwała i siedziała na swym miejscu jak zaklęta. Potter złapał mniejszego Potter'a na ręce i szybkim krokiem oddalił się do hall'u, by wyjść z tego 'przeklętego budynku'. Stojąc pewnie na ulicy ruszył szybkim krokiem w stronę oczekującego go blondyna. Wsadził malca w fotelik i sam usadowił się na miejscu obok Draco.
- Co załatwiałeś? - zapytał sceptycznie, nie dochodząc do żadnych racjonalnych wniosków.
- Nic takiego, zmieniałem mu nazwisko...
- Na jakie?
- Teraz zamiast Tedd Lupin nazywa się Tedd Draco Potter. Coś nie tak? - dodał słodkim jak Umbridge głosem, gdy zobaczył spiętego przyjaciela.
- Niee... Ja... Znaczy... Na drugie ma Draco!? - zapiszczał zaskoczony pozytywnie. Obudzony hałasem malec zakwilił głośno. Starszy Potter przesiadł się do tylu i wziął malca na kolana, uspokajając go.
- I zobacz co narobiłeś... Po pierwsze jedź, po drugie tak. Myślałem, że ci się spodoba...
- Nie! Jest super. Tylko...- mówił, jednocześnie odpalając 'dopalacze' i ruszając po ruchliwej ulicy, by moment później wzbić się w powietrze. - zaskoczyłeś mnie... Znaczy... nie spodziewałem się, że zrobiłbyś coś takiego...
- Pomyślałem, ze gdyby miał moje nazwisko czułbyś się w jakiś sposób pominięty, więc dodałem mu twoje imię. Taka niespodzianka- wyszczerzył się. Resztę drogi przebyli każdy skupiony na swoim zadaniu oraz na szybko biegnących myślach. Dracze był zajęty kierowaniem i unikaniem 'durnych ptaszysk', za to Harry kołysał lekko w ramionach Teddy'ego, który uspokoił się już, ale za nic na świecie nie chciał siedzieć sam w foteliku. Blondyn myślał o tym, ze teraz już, mimo obietnicy jest w pewien sposób odpowiedzialny za małego, a sam Harry wydawał się być szczęśliwy, że jakaś cząstka Malfoy'a tkwi teraz w imieniu malucha. Potty zaś zastanawiał się, czy dobrze zrobił, ostatecznie dodając małemu imię stalowookiego. Milczenie panujące przez całą trasę nie było czymś nienaturalnym. Wręcz przeciwnie, było czymś miłym, chcianym. Lądując, zauważyli zbliżająca się wolnym krokiem do nich brązowowłosą gryfonkę. Wysiedli z auta, Harry niosąc Tedd'a, a Draco z przewieszoną torbą przez ramię.
Uśmiechnęli się do dziewczyny, która jak tylko ich zauważyła sama szeroko się wyszczerzyła i pobiegła przytulić ich obu. Najpierw, ku niezadowoleniu Malfoy'a wyściskała jego, a potem delikatnie rzuciła się na niosącego małego Pazura. Spojrzała miękko na seledynowowłosego, który jak ją ujrzał, zmienił swoje włosy na małe kędziorki w kolorze jasnej czekolady. Na ten widok kobieta nie mogła nie uśmiechnąć się szerzej. Weszła za gospodarzami, spostrzegając, że są dziwnie blisko siebie, bo zaledwie na odległość wyciągniętej dłoni. Następne co ujrzała, co przyprawiło ja o pewnego rodzaju zakłopotanie było to, że Draco przepuścił Harry'ego w drzwiach. Gdy zerknął na nią przez ramie, dość zażenowany, można by powiedzieć, zauważyła lekki odcień czerwieni na jego policzkach, na co Dracze uśmiechnął się z triumfem, czego była pewna niemal tak samo jak tego, że zrobił to, by się z niego pośmiać. Zeszli do piwnicy. Czekoladowo oka ledwo powstrzymała się od komentarza na temat tego, co o tym myśli, gdy zobaczyła jak blondas szepcze coś do ucha jej przyjaciela, na co on zrezygnowany kręci głową w tym samym czasie co odcień czerwieni na jego policzkach się pogłębiają. Weszła do zachęcająco wyglądającego pokoiku. Wszystkie obiekcje, które miała zniknęły, gdy zobaczyła, że maluch nie będzie mieszkał w warunkach godnych pożałowania. Spojrzała na mężczyzn akurat w tym momencie, gdy Harry układał małego w kojcu. Potter pochylił się nad śpiącym malcem, a Malfoy podszedł do niego i oparł się o łóżeczko nowego mieszkańca ich oazy.
- Jest słodki jak śpi, prawda? - wyszeptał czarnowłosy.
- Rzeczywiście. Jest słodki. Ale nie aż tak słodki jak ty... - ostatnie zdanie blondyn wyszeptał mu do ucha, co spowodowało niekontrolowane dreszcze przyjemności u zielonookiego. Zanim zdążył zareagować, Draco ramieniem przycisnął go do siebie w uścisku mówiącym więcej niż wyraziłyby słowa. Gdy chciał już jakoś zareagować na te jawne zaczepki, głos za nimi wyrwał obu z nich z tego dziwnego transu.
- Khem, khem... - szepnęła Hermiona...
***********
[1]Irrelevance- niestotność/nieistotny (włoski/anglielski)
[2]Spurice- dla osób mało zaznajomionych z językiem angielskim, po prostu niespodzianka
* * *
Mam nadzieję, że wszystkie błędy zostały poprawione, a rozdział nie jest aż tak denny jak uważam. Końcówka mi nie wyszła, ale pisałam ją, jak miałam zanik weny, więc oczywiście, że jest do chrzanu... Pozdrawiam!
- Fretko, ostrzegam, zginiesz za straszenie mnie! - warknął teraz już całkowicie rozbudzony. Malfoy z kpiącym uśmieszkiem pochylił się nad nim i powiedział spokojnym, wręcz monotonnym głosem
- W takim razie cię nie puszczę... I będę tak na tobie leżał, i leżał, a Tedzio będzie u dziadków...
- Doobra, wygrałeś. Ale mam prośbę.
- O co chodzi?- spytał zdezorientowany blondas
- Możesz ze mnie zejść? - spytał trochę nerwowo Potter, na co Dracon nieznacznie się zarumienił i już po chwili stał obok niego z Big Mac'iem i kawą w rękach. -Czyżby Malfoy się rumienił? - udawał niedowierzanie Wybraniec, co sprawiło, że czysto krwisty zarumienił się jeszcze bardziej i spuścił nieznacznie głowę.
- Masz, śniadanie kupiłem - powiedział, podając Harry'emu zestaw. Po chwili postanowił zadać mu krępujące pytanie, które nurtowało go od wizyty w Weasley&Weasley. - A tak w ogóle... Pamiętasz jak byliśmy u Weasley'ów i powiedziałeś koleżaneczce prawdę..? Mówiłeś... mówiłeś, że nie jesteśmy razem, a po chwili dodałeś, że mówiłeś jej o swojej orientacji, ale to nic nie zmienia... Czy to znaczy że ty... ten... - nie dokończył. Harry zdrętwiał. Malfoy odkrył to, że jest gejem. Bał się spojrzeć w oczy temu blondynowi. - Znaczy nie mam nic do tego! Tylko wieesz, powiedziałeś, że uważasz mnie za swojego przyjaciela. A przyjaciele podobno mówią sobie wszystko... Ja.. ja chciałbym po prostu wiedzieć czy jesteś gejem - zakończył, zbierając się na odwagę.
- Tak. Jestem gejem - powiedział twardo Potter, patrząc w zmieszane szare tęczówki przyjaciela. - A czy to coś zmienia? - zapytał po chwili. "Nawet nie wiesz, ile..." pomyślał Malfoy, ale na głos powiedział
- Nie, tak tylko pytałem.
- A ty? - zadał pytanie Mężczyzna-Który-Pokonał-Tego-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Było-Kiedyś-Wymawiać.
- Co ja? - spytał blondyn, obawiając się odpowiedzi.
- Czy ty jesteś gejem? - spytał pewnie Wybraniec, nie okazując ani odrobiny zmieszania, jakie ogarniało szarookiego.
- Nie... - powiedział powoli - Ale nie interesuje się wyłącznie dziewczynami... - dodał po chwili. Szok na twarzy Harry'ego mówił wszystko. Nie tego się spodziewał. Malfoy siłą woli powstrzymywał uśmiech zadowolenia, by ukryć jak bardzo cieszy się z tego, że teraz bez precedensów może robić co chce. Po chwili krepującej ciszy postanowił zmienić temat. - Jedz śniadanie, niedługo trzeba jechać po małego. Masz... półtorej godziny. Poczekam w salonie - Jak powiedział, tak zrobił. Już po chwili Harry wychodził z sypialni wraz z nową bielizną i ciuchami na zmianę, by wziąć szybki prysznic.
Ciepłe kropelki przezroczystej cieczy spływały po napiętych od stresu dzisiejszego poranka barkach. Rozkoszował się chwilą ciszy i spędził ją na przemyśleniu ich rozmowy. Co z tego, że był gejem skoro nie miał nikogo, kto by chociaż go nakierował czy to co robi jest właściwe. Miał zerowe doświadczenie w tych sprawach. A patrząc na Malfoy'a Harry zdał sobie sprawę, że on, w przeciwieństwie do niego samego, ma zapewne spore. 'I tu się sprawa pierdoli. Może zrobić co zechce a ja poległem, bo nie wiem co ja powinienem robić...' Zdał sobie sprawę, że w tym wypadku jest praktycznie zdany na łaskę i nie łaskę Draco 'O ile w ogóle do czegoś dojdzie...' dodał z goryczą. Po pół godziny wyszedł z łazienki z głową wyposażoną o więcej pytań niż odpowiedzi w porównaniu do dzisiejszego poranka. Ubrany był w biały podkoszulek, czarne, jeans'owe spodnie oraz jadowicie zieloną bandanę na czole. Wciąż mokre włosy lekko opadały na materiał przewiązany przez jego głowę, przez co sprawiał wrażenie osoby, której nie warto wchodzić w drogę. Wszedł do salonu i zobaczył Draco piszącego coś na skrawku papieru.
- Co porabiasz? - spytał się go, stojąc oparty o ścianę. Blondas przywołał go do siebie machnięciem ręki i już po chwili Potter usiadł blisko Malfoya. Zdaniem czarnowłosego - niebezpiecznie blisko. Ale nie przejmował się tym zbytnio. 'Będzie co ma być...' pomyślał.
- Piszę list do Żelaznej-Dziewicy-Kiedyś-Granger. W końcu jej obiecaliśmy... Piszę, że jedziemy po młodego i jak wrócimy to jej jeszcze napiszemy wszystko. A może by ją tu zaprosić, co? - spytał, po chwili zamyślenia. Harry zdrętwiał z zaskoczenia. - Znaczy... nie, żeby mi specjalnie na tym zależało, ale to ponoć twoja przyjaciółka, więc myślałem, że chciałbyś się z nią spotkać. W dodatku wydaje się nie być taka zła...
- Jasne! Znaczy... Wieesz. Ja ją z chęcią zaproszę, ale czy ci nie będzie przeszkadzać...
- Wytrzymam. Dałem radę przez sześć lat z nią wytrzymać to i teraz dam przez jeden dzień. Może nawet pogadamy jak ludź z ludziem. Ale nie oczekuj cudów. Nie będziemy raczej skakać sobie na szyje czy cooś.
- Nieee, no. Spoko, spoko. Napisz jej nasz adres. A co tam już napisałeś?
Hermiono!
Pisze do Ciebie Draco, jako że Harry bierze prysznic. Niedługo idziemy po Teddy'ego i chciałem Ci o tym powiedzieć. Mam nadzieję, że wreszcie Rudzielec poszedł i kupił chociażby używany mózg i zajął się tobą zamiast poszukiwaniami 'Pierdolonego-Chłopca-Który-Przeżył'. Zanim zaczniesz obrzucać mnie jakimiś wymyślnymi bluzgami muszę Cię poinformować, że to był Jego cytat.
Mamy już wszystko przygotowane dla Młodego. Czekam tylko aż śpiąca królewna się raczy wyturlać spod prysznica. Tak ogółem, nie spodziewałem się, że nasza Nadzieja Świata preferuje chłopców! Czemu nikt mi nie powiedział wcześniej, co? Oficjalnie obrażam się na każdego, kto wiedział. Kontynuując, motyw pokoju dla Tedzia był inspirowany podwodnym światem, zwłaszcza, że będzie mieszkał w piwnicy... Nie oburzaj się, tylko czytaj. Cały dom już zawalony, a Harry miał dodatkową piwniczkę zamiast zajebistych luksusów, których u mnie było pełno. Tam zabudowaliśmy sporą część robiąc mu bajeczny azyl, który sam będzie sobie urządzał jak będzie starszy. W ogóle, to Harry właśnie wyszedł z łazienki i myśli, że nie wiem jak stoi za mną oparty o drzwi. I teraz się mnie pyta co robię. To mu powiedziałem, ze pisze do Ciebie. Nie wiedziałem, ze jak chcę go zszokować to mogę po prostu pisać listy.
Spytałem się Harry'ego, czy nie chciałabyś do nas wpaść po tym jak już Młodziak będzie u nas. Większy szok. To, ze ja nie mam Szanuje to, że ma przyjaciół, którzy się o niego martwią, więc niech się nie dziwi, że ty zapewne chciałabyś go odwiedzić. Wrócimy około 15, w porywach do 15.30. W razie jak będziesz pierwsza, klucze zostawimy ci pod wycieraczką. Oto adres:
6 Wyatt Drive
Fulham, London
LD27 8WK
Zapraszamy, wysyłamy pozdrowienia, Dracon Lucjusz (niestety) Malfoy oraz Harry James (fajne imię) Potter.
- Przed Potter'em mogłeś napisać Pazur...
- Czemu? - zapytał blondas, na co zielonooki tylko się uśmiechnął a po chwili stała przed nim wielka, biała pantera śnieżna o wyjątkowo zielonych oczach. Malfoy nie wierzył własnym oczom. Harry Potter jest animagiem w dość potężnej postaci. Po sekundzie przed nim znów stał zabójczo przystojny brunet. Uśmiechał się łobuzersko, by po chwili powiedzieć zadziornym głosem
-Oh, Drrrraco, nie wyglądasz zbyt inteligentnie z otwartą buzią... - i mrugnął do niego. Cały sens wypowiedzi dotarł do niego z opóźnieniem, przez to, że Harry 'tak seksownie' wymówił jego imię. Szybko zamknął usta i poprawił tekst.
Zapraszamy, wysyłamy pozdrowienia, Dracon Lucjusz (niestety) Malfoy oraz Harry James (fajne imię) Potter Pazur Potter.
- Zadowolony? - warknął na Potter'a, na co ten tylko się roześmiał i wyszedł z pomieszczenia, by po chwili wrócić z czarnym, dużym sokołem. W czasie gdy Dracon podziwiał zwierze, Harry zwijał list w rulonik i przewiązywał go wstążka, by następnie zawiązać na nóżce sokoła. Ptak zleciał na parapet, by po chwili wdzięcznie rozłożywszy pióra odlecieć w sobie tylko znanym kierunku. - A tak w ogóle... Jesteś zarejestrowany?
- Nie. Nie rejestrowałem się. To mi daje jako tako przewagę nad ścigającym mnie ministerstwem. Tak jak pomogło to Łapie w wydostaniu się z Azkabanu...
- Komu?
- Syriusz Orion Łapa Black trzeci. Pierwszy zbiegły z Azkabanu. Mój chrzestny.
- Niezła familia, skoro twój ojciec chrzestny jest mor...
- NIE NAZYWAJ GO TAK! - wybuchnął zielonooki. Patrząc na przerażoną twarz szarookiego przyjaciela wiedział, że przesadził. Wziął parę głębokich oddechów i uśmiechnął się lekko, choć smutno. -Łapa nikogo nie zamordował. Peter Pettigrew był winny tym zbrodniom, jak i temu, że wydał moich rodziców na śmierć tej łajzie. Odciął sobie palec i przemienił w szczura, by uciec. Łapa był, jest i będzie niewinny.
- Ja... nie wiedziałem... znaczy... ja... przykro mi - wykrztusił w końcu Malfoy. Potter uśmiechnął się do niego, ale ten uśmiech nie obejmował oczu. To było w jakiś sposób przerażające. Nie rozważał tego jednak. Spojrzał na wiszący nad kominkiem zegar. Dochodziła trzynasta godzina. Draco wyjął z kieszeni klucze od auta i zabrzęczał nimi. Harry znów zaśmiał się i ruszył do drzwi, wcześniej zabierając różdżkę z komody. Poszli do garażu. W środku stal jeden z najnowszych modeli terenówek z Polski. Honker z 1997 roku. Był on koloru zgniłej zieleni podchodzącej pod czerń. Z tylu bagażnik był przysłonięty plandeką w moro. Dostawili z tyłu siedzenia dla pasażerów. Blondyn zasiadł za kierownicą, a brunet na miejscu pasażera, zaraz po umieszczeniu fotelika dla dzieci na tylnym siedzeniu. Zanim szarooki odpalił, pasażer złapał go za nadgarstek i rzucił parę czarów na samochód.
- Co zrobiłeś z moim cudeńkiem?! - zapytał przerażony blondynek.
- Usprawniłem. Teraz jak naciśniesz ten guzik – wskazał czerwony przycisk na panelu sterowania, którego wcześniej tu nie było. Obok niego znajdowały się też zielony i żółty - to auto będzie niewidzialne. Jak naciśniesz żółty, będzie latać, jak tylko rozpędzisz się do dwudziestu pięciu mil na godzinę. Zielony włącza zaklęcie odpychające, dzięki temu nikt w ciebie nie wiedzie. Przydatne na korki.
- Dzięki! No to co, wszystkie naraz?
- A jakże! - zawył ciemnowłosy z uciechy. Sam blondyn zaś wcisnął wszystkie guziki po kolei, udając przy tym mugolskiego pilota samolotu, mówiąc takie komentarze jak 'Magiczne auto gotowe do startu, wieża odbiór!' Dwie minuty po tym, jak wyjechali na ulice ich luksusowej okolicy wznieśli się wysoko w powietrze. W drodze rozmawiali jeszcze na neutralne tematy, nie chcąc, by ten spokój który utrzymuje się pomiędzy nimi został wzburzony. Draco wiedział, że na takie akcje jeszcze nie raz przyjdzie czas. Teraz ten słodki malec był priorytetem. A skąd on wiedział, że ten malec jest słodki? Ponieważ widział jego zdjęcia. Nie lubi dzieci, niemowlaki go odrzucają, ale ten maluch był w jakiś magiczny sposób uroczy. Harry zaś zastanawiał się, czy skoro Dracze nie jest obojętny na mężczyzn, to czy nie zaczął go bajerować. Znaczy, spodziewał się, ze w pewnym sensie jest odrażający dla niego. W końcu to ten pieprzony Zbawiciel Świata Potter, ale z drugiej strony jego czyny mówiły same za się. A wydarzenia z piątego roku nauki w Hogwarcie coraz częściej zawracały mu głowę. Bo to na tym roku odkrył, że woli swoją płeć.
Pół godziny później wylądowali na sporej polanie w samym środku gęstego boru. Polana była skąpana w blasku wiosennego słońca, za to las był ukryty w swoim własnym cieniu i starał się zachować dla siebie jak najwięcej mrocznych sekretów i tajemnic. Na środku polany stała niewielka leśniczówka. Miała jedno piętro oraz parter. Cały budynek był wykonany z drewnianych belek. Na parapetach stały doniczki z ziołami zarówno magicznymi jak i mugolskimi. Okiennice i drzwi swoim czarnym kolorem kontrastują z brązem drewna. Mimo dość przerażającego miejsca, dom wyglądał przyjaźnie.
Harry dziarskim krokiem poszedł w stronę drzwi. Malfoy chcąc, nie chcąc, udał się za nim, zostając parę kroków z tylu. Zanim Potter zapukał przyjrzał się krytycznym wzrokiem blondynowi. Był ubrany w luźną, jasna marynarkę z podwiniętymi rękawami, szkarłatną kamizelkę, białą, nie do końca zapiętą koszule, dopasowane rurki z ciemnego materiału i nieśmiertelne półbuty. Nie prezentował się najgorzej. W tym samym czasie szarooki lustrował jego przyjaciela (jak on uwielbiał to słowo). Prócz zielonej bandany, białego podkoszulka i czarnych spodni miał teraz jeszcze czarne, wysokie, obkute ćwiekami i metalem glany oraz ciężką, skórzaną, również naćwiekowaną kurtkę. 'Prawdziwy niegrzeczny chłopiec... Ciekawe do jakich jeszcze rzeczy byłby zdolny...' pomyślał, zanim nie skarcił się w duchu za myślenie o tych 'niegrzecznych' rzeczach. Potter skinął lekko głową z aprobatą, dzięki czemu blondyn mógł wreszcie spokojnie oddychać.
- Słuchaj... Draco. Andromeda jest z Blacków wyklęta. Jej mąż to mugol. Nie wiedzą, że ze mną będziesz. Nie wiedzą, że ze mną mieszkasz. Rób to, co mówię i nie ważne co się stanie, nie wychodź z roli... Najlepiej mów mało i staraj się być miły.
- Tak jest, kapitanie - prychnął Draco. Nic więcej nie odpowiedział, zdając się na łaskę i nie łaskę bruneta. Ten natomiast wziął głęboki oddech, zapukał do drzwi i gdy już usłyszał kroki w korytarzu pociągnął Dracona za rękę i splótł ich palce razem. Przyjemne ciepło rozlało się po obu z nich, ale sekundę potem zostało ono zastąpione przez kubeł zimnej wody, gdy w drzwiach stanęła sama Andromeda Tonks, przyglądająca się im uważnie. Gdy jej wzrok spoczął na ich splecionych dłoniach, rozpogodziła się.
- Witajcie! - zaczęła melodyjnym głosem. - Harry, Draco... Teddy aktualnie śpi, ale zaraz powinien się obudzić. Wejdziecie na herbatę? - spytała. Draco skinął głowa na powitanie, zaś Harry ujął jej dłoń i ucałował, jak na gentlemana przystało.
- Droga pani Tonks. Miło nam panią widzieć. Z chęcią skorzystamy z zaproszenia, jeśli to nie kłopot, oczywiście.
- Skądże. Ależ Draco, myślałam, ze Lucjusz wychował cię na swoja wiecznie szarmancką kopię, a tu takie zaskoczenie. Nie wiem, czy się cieszyć, czy może smucić... - powiedziała, prowadząc ich do przestronnej kuchni. Blondyn lekko się spiął, ale ostrzegawcze ściśnięcie jego ręki przywołało go do porządku.
- Szanowna pani. Z moim ojcem już od dawna nie utrzymuję kontaktu. Nie mam zamiaru wierzyć w te jego brednie, oraz chcę żyć z własnymi przekonaniami. Sądziłem, że akurat pani to zrozumie, a bynajmniej uszanuje.
- Dobra, dość tych górnolotnych powiedzonek. Ach, Dracusiu, chodziło mi o to, że to nie ładnie witać się z zamkniętymi ustami. Jeśli chodzi o mnie, to macie pełne poparcie. I w sumie, cieszę się, ze Lucy dostał to, na co zasłużył. Tyle lat terroryzował moją siostrzyczkę... No nic. Dalej chcecie herbaty, czy możne ognistej?
- Pani mi da ognistej, ale blondasek robi za szofera, co nie, kotku?- zapytał przymilnie. Malfoy zmrużył oczy, ale nic nie powiedział.
- Ja zostanę przy herbacie, dziękuje- odpowiedział. Harry tłumił śmiech.
-Nie pierdol, gadaj jak człowiek a nie skrzeczysz jak Lulu. Nie ważne, Tedd twierdzi, że jego towarzystwo tak na mnie wpłynęło. Mam to gdzieś. Bynajmniej ta stara, zgrzybiała flądra, która uważała się za moją matkę mi więcej nie ględzi. Bo suka od dawna nie żyje, haha!- podała im obu szklanki z napojami -Idę po TJ'a i torbę malucha. Czekajcie tu chwilę.
Gdy wyszła, blondy dalej oglądał się za kobietą, a brunet dusił się od powstrzymywanego chichotu. Malfoy dalej nie mógł uwierzyć, że ta poważna, rozważna i urocza Andromeda Tonks stanie się taką wyluzowaną osobą przy pomocy mugola. To było tak nieprawdopodobne, że aż niezwykle realne. Harry już się przyzwyczaił do wyskoków poważnej pani Tonks, ale mina jego kolegi była bezcenna. Przez całe zdarzenie nawet zapomnieli o tym, że wciąż trzymają się za ręce. Harry jako pierwszy przypomniał sobie o trunku. Wypił od razu całą zawartość duszkiem. Blondyn dopiero po chwili dołączył do bruneta i pomału sączył swój napój. Gdy był już w połowie szklanki do salonu weszli Andromeda, Tedd Senior oraz Teddy Junior. Najmłodszy drzemał sobie w ramionach kobiety, a najstarszy z nich miał małą torbę podróżną przewieszoną przez ramię. Kobieta podała malucha brunetowi a mężczyzna wręczył torbę blondynowi. Dopiero teraz ich dłonie się od siebie oderwały.
- No, to dzięki bardzo za sprawunek nad małym. Wpadniecie na urodziny Tedka, czy my mamy przyjść?
- Damy rade. Dawaj adres i spadać bo młody może się przebudzić- powiedziała Andromeda, uśmiechając się czule na widok maleństwa w rękach Harry'ego. "Może jeszcze o tym nie wie, ale będzie wspaniałym ojcem...", pomyślała. Podziękowali jeszcze za napoje, pożegnali się i wyszli. Harry kątem oka dostrzegł, że Andromeda patrzy na nich przez okno z uśmiechem. "Ciekawe o czym myśli...", zastanawiał się. Doszli do samochodu, gdzie Draco wsadził torbę przy dziecięcym foteliku i otworzył z drugiej strony drzwi, by Harry mógł włożyć malca. Gdy Teddy był już zapięty, Potter kiwnął na blondasa, a ten wycelował różdżką w małego.
- Irrellevance* - wyszeptał stalowooki. Niebieska mgiełka otoczyła teraz seledynowowłosego chłopca, wnikając w niego. Tym razem Harry sprawdził użyteczność. Nie mógł go namierzyć.
- Wspaniale - powiedział sam do siebie. Wsiadł do auta, gdzie Draco już odpalał silnik i włączał 'dopalacze'. Zapytany o drogę powiedział, ze chce dostać się do Ministerstwa Magii.
- Po co!? - zapytał piskliwym głosem blondyn.
- Nie boj się. Zaparkujesz na mugolskim parkingu i poczekasz tam na mnie. Ja chce załatwić coś z Teddy'm. Nic się nie wyda - wyjął spod siedzenia ciemna bluzę i zdjąwszy uprzednio swoja kurtkę założył ja przez głowę, ściągając kaptur. Malfoy popatrzył sceptycznie na ciemnowłosego i powoli kiwną głowa. Wcisnął pedał gazu i moment później wznosili się w powietrzu. Nie rozmawiali, pogrążeni we własnych myślach. Potter obmyślał plan działania, za to blondas zastanawiał się "Co też ten jebaniec znów wymyślił...". W trakcie całej drogi Tedd przebudził się tylko raz. Harry zareagował szybko i jakby automatycznie, podając mu smoczka i uspokajając cicho. Dla kierowcy było to w pewien niezrozumiały sposób rozczulające. Gdy w pół godziny od wyjazdu dotarli na parking naprzeciw Ministerialnego wejścia dla gości, czyli nieużywanej budki telefonicznej, Harry wyjął ze skrytki swoje stare, połamane, okrągłe okulary i, rzucając uprzednio niewerbalne zaklęcie, założył na nos. Uśmiechnąwszy się do blondyna pokrzepiająco wysiadł z samochodu i wziął malca na ręce, po czym poszedł w kierunku zniszczonej budki telefonicznej i wszedł, uprzednio upewniając się, że żaden z mugoli nie zwraca na niego uwagi. Z wciąż śpiącym Teddy'm na rękach odłożył słuchawkę na półkę i wykręcił 62442, by po chwili znów jedyną wolną ręką trzymać urządzenie przy uchu. Usłyszał ze słuchawki wydobywające się pytanie jednej z sekretarek o tożsamość przybyłego.
- Harry Potter wraz z chrześniakiem Teddy'm Lupinem w sprawie zmiany nazwiska Teddy'ego - powiedział do słuchawki. Po chwili wyleciały dwie plakietki z imionami, więc przyczepił je w miejscach na tyle widocznych, żeby było widać, że je ma, ale na tyle niedostrzegalnym, by nie można było odczytać nazwiska. Winda powoli zaczęła opuszczać się w dół i jakiś czas później wyszedł z niej wprost do hall'u. Szybko przeszedł przez bramkę, wcześniej oddając różdżkę ochroniarzowi i udał się do oddziału Rejestru Czarodziei. Podszedł do młodej blondynki, która stała za ladą. Przyglądała mu się ona bardzo uważnie, bo zdawało jej się, ze skądś kojarzy tego mężczyznę. W tym czasie animag posadził chłopca na ladzie i szybko wyjmując aparat fotograficzny mugolskiej produkcji zrobił urzędniczce zdjęcie, która wyglądała jakby ja spetryfikowano.
- Dzień dobry. Wybaczy mi pani to niemiłe powitanie, ale po prostu musiałem zrobić pani zdjęcie. Przyszedłem w sprawie zmiany imienia i nazwiska temu chłopcu.
- Czy jest pan jego rodzicem lub prawnym opiekunem?- zapytała.
- Owszem, to mój chrześniak. Jego rodzice zginęli podczas Drugiej Bitwy o Hogwart.
- Rozumiem... Mogę spytać o imię i nazwisko jakie teraz posiada ten brzdąc, oraz te, na które chce je mu pan zmienić?
- Oczywiście. Z Tedd Lupin na Tedd Draco Potter - powiedział wyraźnie. Kasjerka znów w szoku nie mogła wymówić słowa. Po chwili, gdy już wierzyła swojemu głosowi na tyle, by się odezwać, spytała.
-Cz-y pan jest... znaczy... Harry Potter jest jego chrzestnym, wiec... Kim pan jest?
-Oh, gdzie moje maniery...- powiedział powoli, po czym ściągnął kaptur i odwiązał bandanę, podnosząc głowę i okazując plakietkę. - To powinno starczyć za dowód. Proszę to szybko załatwić. Aha, i jeszcze jedno, ostrzegam panią, jeśli pani poinformuje ministra, aurora lub jakiegokolwiek innego urzędnika o tym, że tu jestem, to wiem jak pani wygląda i, och, mój aparat złapał też plakietkę z imieniem, więc nie trudno będzie mi panią znaleźć... Może pani zmienić mu to nazwisko? - spytał, gdy kobieta dalej w niemym szoku siedziała na miejscu. Po jego uwadze podskoczyła i popędziła po dokumenty seledynowowłosego. Po paru chwilach przeszła z dokumentami oraz samopiszącym piórem, by różdżka wymazać byłe nazwisko malca i wpisać na jego miejscu nowe. Gdy skończyła, spojrzała ponownie na mężczyznę stojącego przed nią, znowu w kapturze i z bandaną na głowie.
- Dziękuje uprzejmie. I niech się pani nie martwi, jak stad wyjdę, może sobie pani informować kogo chce, że obsługiwała pani sławnego Harry'ego Pottera. Ale nie prędzej. Nikt ma mnie nie śledzić, jasne? - zapytał jeszcze złowieszczo urzędniczki, która przerażona potakiwała i siedziała na swym miejscu jak zaklęta. Potter złapał mniejszego Potter'a na ręce i szybkim krokiem oddalił się do hall'u, by wyjść z tego 'przeklętego budynku'. Stojąc pewnie na ulicy ruszył szybkim krokiem w stronę oczekującego go blondyna. Wsadził malca w fotelik i sam usadowił się na miejscu obok Draco.
- Co załatwiałeś? - zapytał sceptycznie, nie dochodząc do żadnych racjonalnych wniosków.
- Nic takiego, zmieniałem mu nazwisko...
- Na jakie?
- Teraz zamiast Tedd Lupin nazywa się Tedd Draco Potter. Coś nie tak? - dodał słodkim jak Umbridge głosem, gdy zobaczył spiętego przyjaciela.
- Niee... Ja... Znaczy... Na drugie ma Draco!? - zapiszczał zaskoczony pozytywnie. Obudzony hałasem malec zakwilił głośno. Starszy Potter przesiadł się do tylu i wziął malca na kolana, uspokajając go.
- I zobacz co narobiłeś... Po pierwsze jedź, po drugie tak. Myślałem, że ci się spodoba...
- Nie! Jest super. Tylko...- mówił, jednocześnie odpalając 'dopalacze' i ruszając po ruchliwej ulicy, by moment później wzbić się w powietrze. - zaskoczyłeś mnie... Znaczy... nie spodziewałem się, że zrobiłbyś coś takiego...
- Pomyślałem, ze gdyby miał moje nazwisko czułbyś się w jakiś sposób pominięty, więc dodałem mu twoje imię. Taka niespodzianka- wyszczerzył się. Resztę drogi przebyli każdy skupiony na swoim zadaniu oraz na szybko biegnących myślach. Dracze był zajęty kierowaniem i unikaniem 'durnych ptaszysk', za to Harry kołysał lekko w ramionach Teddy'ego, który uspokoił się już, ale za nic na świecie nie chciał siedzieć sam w foteliku. Blondyn myślał o tym, ze teraz już, mimo obietnicy jest w pewien sposób odpowiedzialny za małego, a sam Harry wydawał się być szczęśliwy, że jakaś cząstka Malfoy'a tkwi teraz w imieniu malucha. Potty zaś zastanawiał się, czy dobrze zrobił, ostatecznie dodając małemu imię stalowookiego. Milczenie panujące przez całą trasę nie było czymś nienaturalnym. Wręcz przeciwnie, było czymś miłym, chcianym. Lądując, zauważyli zbliżająca się wolnym krokiem do nich brązowowłosą gryfonkę. Wysiedli z auta, Harry niosąc Tedd'a, a Draco z przewieszoną torbą przez ramię.
Uśmiechnęli się do dziewczyny, która jak tylko ich zauważyła sama szeroko się wyszczerzyła i pobiegła przytulić ich obu. Najpierw, ku niezadowoleniu Malfoy'a wyściskała jego, a potem delikatnie rzuciła się na niosącego małego Pazura. Spojrzała miękko na seledynowowłosego, który jak ją ujrzał, zmienił swoje włosy na małe kędziorki w kolorze jasnej czekolady. Na ten widok kobieta nie mogła nie uśmiechnąć się szerzej. Weszła za gospodarzami, spostrzegając, że są dziwnie blisko siebie, bo zaledwie na odległość wyciągniętej dłoni. Następne co ujrzała, co przyprawiło ja o pewnego rodzaju zakłopotanie było to, że Draco przepuścił Harry'ego w drzwiach. Gdy zerknął na nią przez ramie, dość zażenowany, można by powiedzieć, zauważyła lekki odcień czerwieni na jego policzkach, na co Dracze uśmiechnął się z triumfem, czego była pewna niemal tak samo jak tego, że zrobił to, by się z niego pośmiać. Zeszli do piwnicy. Czekoladowo oka ledwo powstrzymała się od komentarza na temat tego, co o tym myśli, gdy zobaczyła jak blondas szepcze coś do ucha jej przyjaciela, na co on zrezygnowany kręci głową w tym samym czasie co odcień czerwieni na jego policzkach się pogłębiają. Weszła do zachęcająco wyglądającego pokoiku. Wszystkie obiekcje, które miała zniknęły, gdy zobaczyła, że maluch nie będzie mieszkał w warunkach godnych pożałowania. Spojrzała na mężczyzn akurat w tym momencie, gdy Harry układał małego w kojcu. Potter pochylił się nad śpiącym malcem, a Malfoy podszedł do niego i oparł się o łóżeczko nowego mieszkańca ich oazy.
- Jest słodki jak śpi, prawda? - wyszeptał czarnowłosy.
- Rzeczywiście. Jest słodki. Ale nie aż tak słodki jak ty... - ostatnie zdanie blondyn wyszeptał mu do ucha, co spowodowało niekontrolowane dreszcze przyjemności u zielonookiego. Zanim zdążył zareagować, Draco ramieniem przycisnął go do siebie w uścisku mówiącym więcej niż wyraziłyby słowa. Gdy chciał już jakoś zareagować na te jawne zaczepki, głos za nimi wyrwał obu z nich z tego dziwnego transu.
- Khem, khem... - szepnęła Hermiona...
***********
[1]Irrelevance- niestotność/nieistotny (włoski/anglielski)
[2]Spurice- dla osób mało zaznajomionych z językiem angielskim, po prostu niespodzianka
* * *
Mam nadzieję, że wszystkie błędy zostały poprawione, a rozdział nie jest aż tak denny jak uważam. Końcówka mi nie wyszła, ale pisałam ją, jak miałam zanik weny, więc oczywiście, że jest do chrzanu... Pozdrawiam!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Doceniam każdy komentarz. To właśnie wy, wierni czytelnicy, mnie motywujecie do pisania kolejnych części. Liczę na sporą dawkę waszych opinii, nie koniecznie tylko i wyłącznie pochwał. Mam też nadzieję na uzasadnioną krytykę. Pozdrowienia!